Een teder verhaal over woede in allerlei verschijningsvormen.
In Zoals zussen zijn vertelt Loes Hegger met gevoelige pen het waargebeurde verhaal van vijf zussen die elk op hun eigen manier worstelen met het leven en de hun toebedeelde rol als vrouw. Hun onvrede uit zich als woede, wat voor hun omgeving in die tijd onbegrijpelijk is.
1935. Als moeder onverwacht komt te overlijden, valt het voorheen warme gezin Kleinhout uiteen. De oudste zus neemt noodgedwongen de moederrol op zich – een lot dat ze verbitterd ondergaat. Alle zussen kiezen een eigen levenspad maar ze stuiten elk op andere beperkingen. Samenleven met een vrouw, maar daar wordt niet over gepraat. De gelukkige huisvrouw moeten spelen, ook op de ongelukkige momenten. Nobel werk verrichten, maar onbetaald en ondergewaardeerd. Voor zichzelf kiezen en vereenzaamd achterblijven.
Vanuit verwondering en empathie beschrijft Loes Hegger de levensloop van haar moeder en tantes. Ze waren geen heldinnen of pioniers, maar gewone vrouwen met ongewone levens. Hun verhalen doen je met andere ogen kijken naar het vrouw-zijn anno nu.
