“Een tedere en weelderige roman…een klein en groots verhaal, om niet snel te vergeten.’’ HET PAROOL
‘‘Ik ken een berg die op me wacht is onmiskenbaar een allegorische en poëtische roman.’’ - TROUW
“Het taalgebruik van Sholeh Rezazadeh is sensitief en sprankelend, het is heerlijk meedrijven in Ik ken een berg die op me wacht’’ - HUMO
Ik ken een berg die op me wacht vertelt over de veertigjarige Alma die woont in een woonboot op de Amstel, een rimpelloze rivier. Ze heeft een drukke baan. Op een dag neemt ze een radicaal besluit: ze reist in haar eentje naar Iran. Daar sluit ze zich aan bij een nomadenvolk. Saray hoedt schapen en melkt geiten. Ze is verliefd op een jongen van een andere nomadenfamilie en ontmoet hem in het geheim aan de oever van de Aras, de bruisende rivier die door het ruige berglandschap dendert.
Lukt het Alma om haar jachtige bestaan achter zich te laten? De nomaden leven bij de dag en eten wat de seizoenen te bieden hebben. In plaats van constant op hun iPhone te turen zijn ze verbonden met elkaar. Maar ze worden in hun voortbestaan bedreigd. Door de klimaatverandering wordt het steeds droger, Aras buldert minder en steeds meer jonge nomaden willen in de stad leven.
In een prachtige poëtische stijl die de lezer herkent van haar debuutroman De hemel is altijd paars vertelt Sholeh Rezazadeh in Ik ken een berg die op me wacht het bijzondere verhaal van Alma en Saray, van de Aras en de Amstel.
Over De hemel is altijd paars Sholeh Rezazadeh:
'Haar taalgebruik is onwaarschijnlijk mooi.' - de Volkskrant
